استفاده از کاشی بین چسبی کابینت در کف بیمارستان باعث کاهش هزینه چشمگیر شد

کاشی استخری توری، یا همان صفحه های نازک تولید شده با خاک، به صورت سازه ای یا تزئینی در ساختمان استفاده می شود. به‌طور سنتی، کاشی‌ها از خاک رس لعاب‌دار یا بدون لعاب ساخته می‌شوند، اما کاشی‌های مدرن از پلاستیک، شیشه، آسفالت یا آزبست سیمان نیز ساخته می‌شوند. کاشی های صوتی از تخته فیبر یا سایر مواد جاذب صدا تولید می شوند.

از بلوک های شیشه ای در پارتیشن ها استفاده می شود. کاشی ساختاری توخالی با لعاب سرامیکی برای پارتیشن در ساختمان های عمومی استفاده می شود.

کاشی های سقف برخی معابد یونانی از سنگ مرمر ساخته شده بودند. در روم باستان، از برنز. دال های سنگی که در قسمت هایی از انگلستان برای سقف سازی استفاده می شود کاشی نامیده می شود. بسیاری از اشکال خشن سفالین در صورت استفاده ساختاری، کاشی نامیده می شوند. قالب‌های فولادی برای ریخته‌گری انواع خاصی از کف‌های بتن آرمه، کاشی‌های فولادی نامیده می‌شوند.

کاشی های سقفی سرامیکی مدرن، شبیه به آجر، اساساً از نظر شکل مشابه انواع کلاسیک باستانی است. پیشرفت‌ها فقط در روش‌های تولید انجام شده است، نه در طراحی. رایج‌ترین نوع پوشش برای سقف خانه‌های کوچک در انگلستان و بخش‌هایی از فرانسه، کاشی‌های مسطح است که برای قلاب کردن روی چوب‌ها یا تخته‌های سقف طراحی شده‌اند.

در ایتالیا، اسپانیا، یونان و ترکیه، سقف های شیبدار با لایه ای از کاشی های مقعر، با کاشی های محدب پوشیده شده است. در اطراف مدیترانه، کاشی‌هایی با بخش S شکل معمولا استفاده می‌شود.

کاشی‌های منحنی تقریباً همیشه در ردیف‌های همپوشانی در ملات سنگین و ضدآب قرار می‌گیرند که برجستگی‌ها و باسن‌های پشت بام توسط رشته‌هایی از کاشی‌هایی با بستر مشابه پوشانده می‌شود. در کاشی های مسطح، استفاده از ملات محدود به کاشی های محدب یا نوک تیز است که باسن و برآمدگی ها را می پوشانند.

کاشی های کف معمولاً در اشکال هندسی کوچک ساخته می شوند. آنها با ماشین پرس، از خاک رس ریز ساخته شده، کاملا شیشه ای و بسیار سخت هستند. برای جلوگیری از لیز خوردن، حتی زمانی که کاشی خیس است، ممکن است یک ماده شن مانند کاربید سیلیکون اضافه شود.

کاشی های دیوار اولین بار در سوریه باستان، دره دجله-فرات و ایران ساخته شد. در قرن سیزدهم، ساخت کاشی های دیواری برای استفاده بیرونی و داخلی به خوبی در ایران جا افتاده بود. در قرن چهاردهم، یک کاشی در آلمان توسعه یافت و عمدتاً برای اجاق‌ها، با تزئینات برجسته و لعاب سبز، زرد یا قهوه‌ای، در شمال اروپا مورد استفاده گسترده قرار گرفت.

کاشی‌های آبی رنگ ساخته شده در دلفت، نیث، از سال 1600 به بعد، شهرت خاصی داشتند. کاشی های دیوار مدرن ممکن است کاشی های سرامیکی بسیار لعاب دار و نیمه شیشه ای یا ساختاری از خاک نسوز یا شیل باشند.