برنج در جامعه ژاپن به قدری مهم است که از آن به عنوان برنج ایرانی جوهره فرهنگ یاد می شود. حتی یک بررسی سطحی فرهنگ ژاپنی نشان می‌دهد که برنج ارتباط پیچیده‌ای با بسیاری از شکل‌ها و عبارات آن، در محیط‌های تاریخی و معاصر دارد.
بسیاری بر این باورند که جنبه های زیر از رفتار اجتماعی ژاپنی از کشت مرطوب برنج سرچشمه می گیرد: مفهوم وا (هماهنگی)، اجماع طلبی، و ارزیابی زمینه اعمال برخی حتی مفهوم amae (احساس وابستگی) را نیز شامل می شوند.
از نظر تاریخی، کشت مرطوب برنج یک کار فشرده بود که به راحتی انجام نمی شد. در نتیجه برنج شمال خانواده ها نیروی کار خود را با هم ترکیب کردند.
مهمتر از آن، آنها منابع آبی و امکانات آبیاری خود را نیز به اشتراک گذاشتند. به طور معمول، ترتیبات آبیاری خواستار سرازیر شدن آب در سراشیبی بود که تمام خانواده های اطراف را در سرنوشت برنج چمپا شوشتر مشترکشان برای استفاده از منابع مشترک پیوند می داد.
علاوه بر این، مردم در خانه‌هایی زندگی می‌کردند که در کنار هم قرار داشتند و به شدت به یکدیگر وابسته بودند، زیرا برنج معمولاً درهمان روز پس از چند روز آبیاری این امر مستلزم تاکید بر علایق گروهی، افزایش مهارت‌ها در تصمیم‌گیری گروهی و اجتناب از اصطکاک بین خانواده‌هایی است که نسل‌ها همسایه و همکار خواهند بود.
این تعهد تاریخی به هماهنگی برنج هندی گروهی، نشانه فرهنگ اصیل برنج، امروز هم تکرار می شود و همچنان به شکل گیری آگاهی گروه ادامه می دهد.
علیرغم این واقعیت که تعداد کمی از مردم واقعاً برنج می کارند، 124 میلیون نفر همچنان سعی می کنند هماهنگی گروهی را حفظ کنند، زیرا آنها به دنبال اسکان روزانه در یک فضای نسبتاً محدود هستند.
- منابع:
- تبلیغات:
