اصطلاح میگو و میگو با پوست نام های رایج هستند، نه نام های علمی.
آنها اصطلاحات عامیانه یا محاوره ای هستند که فاقد تعریف رسمی اصطلاحات علمی هستند.
آنها گونه نیستند، اما شرایطی آسان با اهمیت محدودی اند.
دلیلی برای اجتناب از استفاده از اصطلاحات میگو یا میگو با پوست در مواقع مناسب وجود ندارد، اما مهم است که آنها را با نام یا روابط گونه های واقعی اشتباه نگیریم.
به گفته تین یام چان، تاکسونومیست سخت پوستان، “اصطلاحات میگو و میگو با پوست هیچ ارجاع مشخصی به هیچ گروه طبقه بندی شناخته شده ای ندارند.
اگرچه اصطلاح میگو گاهی به گونه های کوچکتر اطلاق می شود، در حالی که میگو اغلب برای شکل های بزرگتر استفاده می شود، هیچ اشاره ای وجود ندارد.
تمایز واضح بین هر دو اصطلاح و استفاده از آنها اغلب در کشورها یا مناطق مختلف اشتباه گرفته می شود یا حتی معکوس می شود.
گونه‌های بزرگ‌تری که به‌صورت تجاری صید می‌شوند، عموماً در ایالات متحده میگو و در سایر کشورهای انگلیسی‌زبان میگو نامیده می‌شوند، اگرچه بدون استثنا نیست.
سردرگمی زیادی در مورد دامنه اصطلاح میگو وجود دارد.
بخشی از سردرگمی ناشی از ارتباط کوچکی است.
این باعث ایجاد مشکلاتی در گونه های شبیه میگو می شود که کوچک نیستند.
عبارت «میگوی جامبو» را می‌توان به‌عنوان یک اکسیمورون در نظر گرفت، مشکلی که با نام تجاری «میگوی جامبو» وجود ندارد.
اصطلاح میگو در حدود قرن چهاردهم با میگوی انگلیسی میانه، شبیه به schrempen آلمانی میانه پایین، و به معنای منقبض کردن یا چین و چروک شدن سرچشمه گرفت.
و اسکورپنا اسکاندیناوی قدیم به معنی چروک شدن یا skreppa به معنی فرد لاغر.
مشخص نیست که واژه میگو از کجا سرچشمه گرفته است، اما اشکال اولیه این کلمه در اوایل قرن پانزدهم در انگلستان به عنوان پرین، پرین و پران ظاهر شد.
به گفته آناتولی لیبرمن، زبان شناس، مشخص نیست که چگونه میگو، در زبان انگلیسی، با کوچک مرتبط شده است.
“هیچ زبان ژرمنی میگو را با اندازه آن مرتبط نمی کند… همین امر در مورد رمانس نیز صدق می کند.
مشخص نیست که در چه شرایطی این نام به سخت پوستان اطلاق شده است.
میگوی معمولی Crangon crangon در سال 1758 توسط کارل لینه و میگوی معمولی Palaemon serratus در سال 1777 توسط توماس پنانت طبقه بندی شد.
میگوی معمولی گونه‌ای کوچک حفاری است که با تصور میگو به‌عنوان چیزی کوچک تراز است، در حالی که میگوی معمولی بسیار بزرگتر است.
